Yangın söndürme teşkilâtına «itfaiye» denir. İnsanlar, korkunç şekiller alan yangınları söndürmek için ilk çağlardan beri, ellerindeki imkanlarla çalışmışlar, zamanla bu, her toplulukta gerekli bir teşkilata bağlanmıştır.Teşkilatlanmış ilk itfaiye ekiplerini Orta Avrupa’da, Macaristan’da, Fransa’da görüyoruz.
Yangın söndürme işinin teşkilat haline gelmesi, tulumbanın keşfinden sonradır. Fransa’da, Amerika’da atlı arabalara bindirilmiş tulumbalar kullanılmıştır. İtfaiyeciler de, sürücünün arkasındaki sıralara otururlar, bir kısmı ise ayakta dururlar, çan çalarak yangına giderlerdi. Bu yüzyılın başında, Londra’nın meşhur ticaret sarayı Kristal Palas’ın baştan başa yanmasına sebep olan büyük yangınlardan sonra daha başka söndürme usullerine başvuruldu.
İstanbul’da yangın sördürme konusunda ilk resmi teşebbüs XVI. yüzyılda yapılmış, devrin İstanbul kadısı bir hüküm yayınlıyarak her evde yangına karşı bir fıçı dolusu su, birer kazma, kürek, bir de merdiven bulundurulması mecburiyetini koymuştu.
İlk Tulumbacı teşkilâtı 1714′te kuruldu. Yangın tulumbası ilk defa Paris’te 1716′da, İstanbulda da 1717′de kullanıldı. 1828′de tamamlanan Beyazıt Kulesi sırf yangın gözetleme işinde kullanılmak için yapılmıştı, bugün de aynı maksatla kullanılır. XIV. yüzyılda yapılmış olan Galata Kulesi de II. Mahmut zamanından beri yangın gözetleme kulesi olarak kullanılır.
0 yorum:
Yorum Gönder